काल कंपनीमध्ये आल्या आल्या म. टा. ची वेबसाईट ओपन केली आणि सुखद धक्का बसला (कारण आज oscar awards आहेत हि माहिती मज पामराला नव्हती). पहिली बातमी 'स्लमडॉग मिलेनियर' ला दोन ऑस्कर मिळाल्याची होती. नंतर ५ ऑस्कर मिळाल्याची बातमी आली, आणि शेवटि ८ ऑस्कर awards मिळाल्याचं वाचलं. ए. आर. रेहमान ला दोन awards. सही... ए. आर. रेहमान आणि गुलजार बेस्ट....
गेल्या शनिवारी असाच एक movie पाहिला 'Outsourced'. असाच म्हणजे movie Hollywood चा पण सगळं शुटिंग भारतामध्ये. छान आहे हा movie (म्हणजे मला आवडला, तुमचं मत वेगळं असू शकतं). भारतातील call center वर आहे movie.
Tuesday, February 24, 2009
Thursday, February 19, 2009
भित्री भागु
एक भित्री भागु आहे. ती खुप खुप घाबरते. भित्र्या भागुचं घर दोन मजली, पन लहान असताना, ती कधीही एकटी माडीवर गेली नाही(आता सुद्धा एकटी माडीवर जायला घाबरते). भितीदायक पिक्चर ती कधीही पहात नाही. भुतं खेतं, अंधार, माणसं, गाडीचा speed, रस्ता cross करणे, गाडी चालवणे या सर्वांची तिला खुप खुप भिती वाटते. रिक्षावाला जर व्यवस्थित वाटला तर ती रिक्षा करते, रिक्षात बसताना सुद्धा डाव्या बाजुला खेटुन बसते, हा विचार करुन, जर रिक्षा माहिती नसलेल्या रस्त्यावर घेतली तर उडी मारायला बरं. यासाठी ती शक्यतो PMT ने प्रवास करते आणि लोकाना वाटतं "काय कंजुस आहे हि". रस्ता cross करताना शक्यतो ती सिग्नल लागल्यावरच रस्ता cross करते. जर कुणी बरोबर असेल रस्ता cross करताना तर ती त्या व्यक्तीला गाड्या ज्या बाजुने येतात त्या बाजुला उभं करते (म्हणजे काय झालं तर त्याल होइल). ती कधीहि रात्री एकटी प्रवास करीत नाही. बहिण बरोबर असेल तरीसुद्धा तिला रात्रीच्या प्रवासात झोप लागत नाही.
हि भित्री भागु चार वर्षापुर्वी इचलकरंजीहून पुण्याला आली. ती आत्याकडे निगडीला रहात होती आणि तिचं ऑफिस होतं NDA कोंढवागेट ला. रोज ती निगडी ते बालगंधर्व आणि बालगंधर्व ते कोंढवागेट असा प्रवास करायची. एक दिवस ती ६.४० च्या निगडी-कात्रज बस मध्ये बसली, तिला बालगंधर्व ला उतरायचं होतं. पण त्या दिवशी तिला गाढ झोप लागली, इतकी गाढ की तिला जाग आली त्यावेळी बस डेक्कन कॉर्नर क्रॉस करत होती. NDA मध्ये लष्करी शिस्त, उशीर झाला तर व्यास सर रागावतील, हा विचार करीत ती तरातरा चालायला लागली. उजवीकडे वळाली, पुढे चालत जातेय जातेय तिला "पुना हॉस्पिटल" काहि दिसेना. पुना हॉस्पिटल कुठे गेलं म्हणुन ती इकडे तिकडे पाहु लागली, पहाते तर काय एकिकडे लिहिलंय "वैकुंठ स्मशानभुमी", दुसरीकडे "प्रेत पुरण्याची जागा" भित्र्या भागुची घाबरगुंडी उडाली. तिला आपण कुठे आलो हे समजेना, ७.३० ची वेळ, थंडीचे दिवस, रस्त्यावर कोणीहि नाही, तिच्या छातीत धडधडायला लागलं, घशाला कोरड पडली, जाम टेन्शन आलं. एक तर रस्ता माहिती नाही, कोणाला विचारावं तर रस्त्यावर चिटपाखरु नाही. श्री राम जय राम जय जय राम म्हणत ती पुढे चालु लागली. एवढ्यात पाठीमागून स्कुटर चा आवाज आला. वळून पाहाते तर एक काका badminton खेळून परत निघाले होते (पाठीला racket होती). लिफ्ट मागावी का? विचारू तरी भुतांपेक्षा माणसं बरी म्हणून तिने त्या काकांना विचारलं.
भिभा : हा रस्ता कुठे जातो
काका : कर्वेरोडला
भिभा : तुम्हि तिकडेच निघाला आहात का?
काका : हो
भिभा : मला corner पर्यंत लिफ्ट द्याल का?
काका : बसा
ती काकांच्या स्कूटर वर बसली आणि आयुर्वेद रसशाळेजवळ उतरली. पाहते तर, तिची नेहमीची बस (PMT) गरवारे कॉलेजच्या स्टॉप वरुन निघली होती. ती सुसाट पळत सुटली. कंडक्टर ने बस तिच्या समोर थांबवली. ती NDA मध्ये पोहोचली. तो दिवस तिच्या चांगलाच लक्षात राहिला.........
हि भित्री भागु चार वर्षापुर्वी इचलकरंजीहून पुण्याला आली. ती आत्याकडे निगडीला रहात होती आणि तिचं ऑफिस होतं NDA कोंढवागेट ला. रोज ती निगडी ते बालगंधर्व आणि बालगंधर्व ते कोंढवागेट असा प्रवास करायची. एक दिवस ती ६.४० च्या निगडी-कात्रज बस मध्ये बसली, तिला बालगंधर्व ला उतरायचं होतं. पण त्या दिवशी तिला गाढ झोप लागली, इतकी गाढ की तिला जाग आली त्यावेळी बस डेक्कन कॉर्नर क्रॉस करत होती. NDA मध्ये लष्करी शिस्त, उशीर झाला तर व्यास सर रागावतील, हा विचार करीत ती तरातरा चालायला लागली. उजवीकडे वळाली, पुढे चालत जातेय जातेय तिला "पुना हॉस्पिटल" काहि दिसेना. पुना हॉस्पिटल कुठे गेलं म्हणुन ती इकडे तिकडे पाहु लागली, पहाते तर काय एकिकडे लिहिलंय "वैकुंठ स्मशानभुमी", दुसरीकडे "प्रेत पुरण्याची जागा" भित्र्या भागुची घाबरगुंडी उडाली. तिला आपण कुठे आलो हे समजेना, ७.३० ची वेळ, थंडीचे दिवस, रस्त्यावर कोणीहि नाही, तिच्या छातीत धडधडायला लागलं, घशाला कोरड पडली, जाम टेन्शन आलं. एक तर रस्ता माहिती नाही, कोणाला विचारावं तर रस्त्यावर चिटपाखरु नाही. श्री राम जय राम जय जय राम म्हणत ती पुढे चालु लागली. एवढ्यात पाठीमागून स्कुटर चा आवाज आला. वळून पाहाते तर एक काका badminton खेळून परत निघाले होते (पाठीला racket होती). लिफ्ट मागावी का? विचारू तरी भुतांपेक्षा माणसं बरी म्हणून तिने त्या काकांना विचारलं.
भिभा : हा रस्ता कुठे जातो
काका : कर्वेरोडला
भिभा : तुम्हि तिकडेच निघाला आहात का?
काका : हो
भिभा : मला corner पर्यंत लिफ्ट द्याल का?
काका : बसा
ती काकांच्या स्कूटर वर बसली आणि आयुर्वेद रसशाळेजवळ उतरली. पाहते तर, तिची नेहमीची बस (PMT) गरवारे कॉलेजच्या स्टॉप वरुन निघली होती. ती सुसाट पळत सुटली. कंडक्टर ने बस तिच्या समोर थांबवली. ती NDA मध्ये पोहोचली. तो दिवस तिच्या चांगलाच लक्षात राहिला.........
Subscribe to:
Posts (Atom)
