Disclaimer : पोस्ट पुर्णपणे ऍकिव माहितीवर आधारीत.
मी मालेगांव पाहिलं नाही. माझा एक सहकारी ( मला कलिग म्हणायच आहे) मालेगांव चा आहे. या आधीच्या कंपनी मध्ये तो आणि मी एका टिम मध्ये होतो. ती कंपनी हिंजवडी मध्ये असल्यामुळे आम्हाला अशा गप्पा मारायला cab मध्ये खुप वेळ मिळत असे. एकदा असाच मल्टिप्लेक्स आणि थिएटर्स असा विषय निघाला आणि मालेगांव मध्ये थिएटर ला पिक्चर बघणे म्हणजे काय असतं हे त्यानं आम्हाला सांगितलं. चर्चा मल्टिप्लेक्स वरुन सुरु झाली. त्याच्याच शब्दात देण्याचा थोडा फार प्रयत्न.
"मालेगांव ला पिक्चर पहायचा म्हणजे एक मोठा एव्हेन्ट वाटायचा. कारण तिकिट काढण्यापासून trilling exp. ला सुरुवात. ती तिकिट खिडकी च्या समोरच्या जागेत (रांगेत जिथे सर्वात शेवटी जाळी असते ना तिथे) एक व्यक्ति आणि त्या तिकिट खिडकी च्या डाव्या बाजुने एक, आणि उजव्या बाजुने एक असे जाळी मधुन हात, आणि त्या जाळीवर चढुन तिकिट मागणारा एक हात. मग भांडणं होतात, मराठी आणि हिंदी भाषेतल्या शेलक्या शिव्या कानावर पडतात आणि मग तिकिट हातात पडतं. या नंतर तर मोठा गड सर करायचा तो म्हणजे जागा पकडायची. तिकिट घेऊन दरवाजा पर्यंत जाई पर्यंत तिथे गर्दि, आणि मग डोअरकिपर ग्रिल एक माणुस जाईल इतकं उघडतो. तिथे धक्काबुक्की (म्हणजे कधी कधी खरचं धक्का + बुक्की). मग तुम्ही कसे तरी थिएटर मध्ये शिरता. आत गेल्यानंतर तुम्हि रिकाम्या खुर्चीवर बसायला जाल, तर त्या रांगेच्या पहिल्या सीटवरून आवाज येइल "ए वहॉ मत बैठो, ये सब सीट पकडलीया है". रांगेच्या एका टोकाला तो माणुस आणि दुसर्‍या टोकाला चप्पल, रुमाल, टोपी तत्सम वस्तू तुम्हाला दिसेल. मग मुकाट्याने मागच्या रांगेत जाऊन बसलात कि समोरच्या रांगेतली व्यक्ति मोठ्याने आवाज देइल "ए रफिक, तौफिक इधर आव!!!!" अश्या तर्‍हेने सगळी स्थानापन्न होतात. थिएटर मध्ये काही समलमान खान चे fan शर्ट काढुन बसतात, संजय दत्त चे fan केस वाढवुन आलेले असतात. मग 'इस्माइल विडी' च्या निळ्या निळ्या धुरात आणि गुटख्या च्या वासामध्ये पिक्चर सुरु होतो. 'राज' मी असाच निळ्या निळ्या धुरात पाहिलाय, आधीच त्यात थोडा अंधार आहे. पिक्चर ला जाताना कायम रंगपंचमी ला खराब झालेले कपडे घालुन जायचो. पहिल्यांदा City Pride ला गेलो, आणि काय अरे बघतो तर लोक छान छान कपडे घालुन आलेले. आता पिक्चर सुरु झाला एखादा चांगला सीन असेल म्हणजे नाना पाटेकर नं नाना स्टाइल मध्ये एखादं भाषण ठोकलं तर थिएटर शिट्ट्यानी दणाणतं (City Pride ला टाळ्या पडतात). एखाद्या item song ला अजुनसुद्धा सुट्टे पैसे स्क्रिन वर फेकतात. काहि काहि थिएटर्स तर अशी आहेत, इंग्रजांच्या काळापासुनची जाळि आजहि तिथे लटकत आहेत."
थोड्या फार फरकानं माझ्या गावाला पण असच आहे.
